ลิขิตร้าย ชะตารัก

" หยางซินหลิน ข้าจะบอกเจ้าไว้ก่อนนะ ถึงเจ้าจะแต่งเข้ามาในจวนข้าแล้ว ก็อย่าคิดทำตัวเป็นเหมือนภรรยาของข้า เพราะข้าไม่เคยคิด " เฟยหมิงบอกด้วยท่าทางยโส

" อ๋อ!!! เช่นนั้นที่ท่านมาวันนี้แค่มาดูว่าฉันยังไม่ตายสินะ หรือเป็นตัวท่านเองที่เป็นคนวางยาฆ่าฉันกันแน่ " อ้ายหลิงตอบยียวนกลับ

" นี่เจ้า!!! " เฟยหมิงโมโห

" คุณหนูเจ้าคะ " ชิงชิงตกใจเมื่อได้ยินอ้ายหลิงพูดเช่นนั้น

" งั้นท่านก็เห็นแล้วว่าฉันยังไม่ตาย ก็ออกไปเถอะฉันจะกินข้าว " อ้ายหลิงบอกปัดๆ ด้วยความหงุดหงิด เมื่อโดนไล่เฟยหมิงก็โกรธจนหน้าเขียวแล้วเดินปึงปังออกไป

" คุณหนูทำไมพูดเช่นนั้นกับท่านเขยเจ้าคะ " ชิงชิงรีบบอก

" แล้วเธอไม่เห็นท่าทางที่เขาทำกับฉันหรอ หงุดหงิดชะมัด อุตส่าห์ได้สามีหน้าตาดีทั้งทีกับนิสัยเสียซะนี่ " อ้ายหลิงพูด

หึ! คนอย่างฉัน...อ้ายหลิงไปไหนก็มีแต่ผู้ชายมองตามไม่ละสายตา มีแต่คนตามเอาใจ แล้วเขาเป็นใคร มาทำท่าทีแบบนี้ใส่ฉัน อ้ายหลิงคิดในใจ

" คุณหนูเจ้าคะ!!! " ชิงชิงร้องเสียงหลงเมื่อได้ยินคำพูดที่ออกมาจากปากอ้ายหลิง

" ทำไมซินหลิน....เอ่อ! หมายถึงฉันน่ะ ทำไมฉันถึงแต่งงานกับผู้ชายแบบนี้กันนะ " อ้ายหลิงหันไปถามชิงชิงด้วยความสงสัย

" คุณหนูชอบท่านเขยเจ้าค่ะ คุณหนูชอบท่านเขยมาก " ชิงชิงตอบอย่างมั่นใจ

" มากขนาดไหนกัน " อ้ายหลิงถาม คิ้วบางขมวดเล็กน้อย

" มากขนาดที่รู้กันทั้งเมืองหลวงเลยเจ้าค่ะ เวลาท่านเขยไปไหน คุณหนูก็แอบเดินตามไป เวลาผู้หญิงคนไหนคุยกับท่านเขยคุณหนูก็จะสั่งบ่าวรับใช้ไปรังแกพวกนาง แล้วคุณหนูยังให้นายท่านไปขอให้ฝ่าบาทประทานสมรสให้แล้วก็….ชิงชิงจะพูดต่อ

" พอก่อน!....ข้าไม่อยากฟังแล้วเอาเป็นว่า ข้าชอบท่านหัวหน้าองครักษ์คนนี้มาก จนถึงขนาดให้พ่อไปขอผู้ชายคนนี้มาให้ "

ชิงชิงพยักหน้ารัวๆ อ้ายหลิงได้แต่ถอนหายใจ " ตกลงเธอเป็นผู้หญิงยังไงกันแน่หยางซินหลิน ไม่ใช่ว่าฉันอยู่ในร่างของผู้หญิงโรคจิต บ้าผู้ชายหรอเนี่ย " อ้ายหลิงได้แต่กุมขมับ